nagising nalang ako isang
umaga,
naramdaman ko
parang may kulang.
kumain ako ng almusal,
nakausap ko na
as i am reading this thing…
di ko
namalayan napatulo na pala
luha
ko…nkakakilabot…
lahat ng
tao sa bahay, pero bakit
ganito parang ang bigat ng
pakiramdam
ko.
pumasok ako sa trabaho
nagiisip
parin.. muntik na nga akong
matisod sa
kakaisip
lang nito. tinanong
nako
ng mga katrabaho ko, ano
bang meron
sakin bakit
ang tamlay ko. sabi ko
hindi ko alam, di ko
maintindihan.
alam mo ba
yung pakiramdam na
parang
may malaking butas sa
sarili mo,
tipong merong
kilangang makapuno? yun
ang naramdaman ko nung
araw na yun,
gusto ko
na ngang sumigaw,
magwala,
malay ko ba kung ano lang
ito.. pero
hindi ko
ginawa, hindi naman dapat
eh.
mga bandang tanghali
pagkatapos ng
tanghalian,
tumawag siya, lam mo na
siya, yung lalaking minahal
ko buong
buhay ko
pero iniwan ako para sa
ibang tao, wala lang
nangamusta lang
labas daw
kami pagkatapos ng
trabaho, nagisip ako ng
mabuti, kung
papayag ako
o hindi, naisip ko ano
ba
namang masama, nasa
malayo naman
nagtatrabaho ang girlfriend
niya,
parang
malalaman diba?
natapos ang araw sobrang
excited ako,
sinundo
niya ako sa trabaho,
kumain kami, nagusap,
binalik ang
nakaraan, sabi
ko nalang wag nang
pagusapan may buhay na
siya, masaya
narin ako
sa buhay ko, kaibigan
nalang
maibibigay ko, ang drama
pa nga sabi
niya mahal
pa daw niya ako..
kumpara
bako sa bago, mas mabait
daw ako, mas
maintindihin, mas
understanding,
sabi ko nga aba eh bakit
mo sakin
sinasabi yan,
ano ito bolahan, natawa
lang siya kahit hindi
nakakatawa,
nainis nga ako di
ko nalang pinakita,
pero kahit na nag usap
kami nandun
parin yung
malaking butas
nararamdaman ko parin,
hanggang sa
naisip ko
baka kulang lang ako ng
pagtawag
sa
kanya, pero hindi naman
kse madalas ako
tumatawag sa kanya,
siguro
naman kilala niyo na kung
sino yun.
naglalakad na kami pauwi,
papunta sa auto niya,
nakalimutan ko kahit
sandali ang kulang na
nararamdaman.
napatawa
pako sa mga biro niya,
napalo ko pa nga sa
kakatawa. biglang
nagring
ang cellphone ko, kapatid
niya
umiiyak, sabi ko bakit siya
umiiyak?
kasama ko
kuya mo, pauwi na kami.
bigla siyang natahimik,
tinanong ko
bakit, at dahan
dahan niyang
sinabi..
”pano nangyari yun eh si
kuya
nadisgrasya, na
total wreack sasakyan
niya.. ate patay na siya”
nabigla ako, hindi ko
maintindihan
pano nangyari
na patay na siya eh
kasama ko pa, pag harap
ko sa likod
ko.. nandun
parin sya, ganun parin
suot niya pero duguan na..
napaluha
ako, ngumiti
lang sya at sinabi
na..
”naramdaman mo na ba
yung pakiramdam
na
parang may kulang hindi mo
maintindihan kung bakit?”
napa 0o nalang ako habang
patuloy na
lumuluha..
”papunta ako sayo
ngayon, dahil gusto
kong
sabihin na ikaw pala yun,
yung kulang sa buhay ko..
gusto ko na
sana
pakasal tayo.. pero diba
sabi
ko naman sayo kahit anong
mangyari
gusto ko
bago ako mamatay ikaw ang
nasa tabi ko/”
tapos bigla nalang siyang
nawala..
bumigat lalo
pakiramdam ko,napaupo
ako sa lapag, wala nalang
akong nagawa
kung
hindi umiyak.. bakit kung
kailan lahat ng sinabi niya
tama sa
pandinig ko,
hangin nalang ang
lahat
ng ito..
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento